Hümeze Suresi, Mekke döneminde nazil olmuştur.
Hümeze suresinin, Kıyamet suresinden sonra, Mürselat suresinden önce nazil olduğuna dair rivayetler dikkate alındığında Hz. Muhammed’in peygamber oluşunun üç veya dördüncü yılında indiği söylenebilir.
Sure ismini 1. ayette geçen, “başkalarını arkadan çekiştirip kötülemeyi huy edinen kimse” anlamındaki hümeze kelimesinden alır.
Hümeze suresinin ayet sayısı ittifakla dokuzdur. Otuz kelime ve yüz otuz harften müteşekkildir. Mukâtil tefsirinde kûfiyyûna göre bu sure dokuz ayettir diye belirtmiştir.
Sûrede insanları küçümseme, kusur arama gibi davranışlar eleştirilmekte; servete güvenme ve onu yanlış yolda kullanmanın kişiye ne büyük zararlar getireceği anlatılmaktadır.
İnsan ilişkilerinin ahlaki temellerine değinen Hümeze Suresi; her şeyden önce bu sebeple tüm İslam alemi ve insanlık için önem arz etmektedir.
Bismillâhirrahmanirrahim.
﴾1-2﴿ Veylun li kulli humezetin lumezetin. Ellezî cemea mâlen ve addedehu.
﴾3﴿ Yahsebu enne mâlehû ahledehu.
﴾4﴿ Kellâ le yunbezenne fîl hutameti.
﴾5﴿ Ve mâ edrâke mâl hutametu.
﴾6-7﴿ Nârullâhil mûkadetu. Elletî tettaliu alâl ef’ideti.
﴾8-9﴿ İnnehâ aleyhim mu’sadetun. Fî amedin mumeddedetin
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
﴾1-2﴿ Arkadan çekiştirmeyi, yüze karşı eğlenmeyi âdet edinen herkesin vay haline! O ki mal toplamış ve onu sayıp durmuştur.
﴾3﴿ (O), malının kendisini ebedî kılacağını zanneder.
﴾4﴿ Hayır! Andolsun ki o, Hutame’ye atılacaktır.
﴾5﴿ Hutame’nin ne olduğunu bilir misin?
﴾6-7﴿ Allah’ın, tutuşturulmuş, (yandıkça) tırmanıp kalplerin ta üstüne çıkan ateşidir.
﴾8-9﴿ Onlar (bu ateşin içinde) uzatılmış sütunlara bağlanmışlar ve o vaziyette o (ateş) üzerlerine kapatılmıştır
