Farabi (tam adıyla Abu Nasr al-Farabi), Ortaçağ İslam dünyasının ve İslam felsefesinin önde gelen filozoflarından biridir. Onun hakkında bilgilerin çoğu, onun yaşadığı dönemde yaşamış diğer düşünürlerin eserlerinde ve yazılarında bulunmaktadır. Bilinen en doğru bilgiler 874-950 yılları arasında yaşadığını göstermektedir.
Al-Farabi, İslam felsefesinin yanı sıra, mantık, siyaset, etik, müzik teorisi, matematik ve astronomi alanlarında da önemli katkılarda bulunmuştur. Batı felsefesi üzerinde de etkisi olmuştur ve "Batı'nın İkinci Öğretmeni" olarak adlandırılmıştır. Farabi, Aristoteles'in eserlerini derinlemesine inceleyerek ve yorumlayarak İslam felsefesi için önemli bir temel oluşturmuştur.
Filozofluğu döneminde, İslam ve antik Yunan düşüncesini birleştirme çabasında olmuştur. Eserlerinde, devlet yönetimi ve idealleri, siyasi teoriler, toplumsal düzen, ahlaki değerler ve bilginin rolü gibi çeşitli konuları ele almıştır. Ayrıca, felsefi düşüncelerini edebi eserler ve mantıkla ilgili çalışmalarında da yansıtmıştır.
Al-Farabi'nin en önemli eserleri arasında "El-Medeniyye" (City of Virtue) adlı eseri, siyaset, toplumsal düzen ve felsefi ideal devlet yapısı üzerine bir çalışmadır. Ayrıca "El-Makâsıd el-Fârâbî" (Al-Farabi'nin Amaçları) adlı etik ve siyaset felsefesi üzerine bir eser de bulunmaktadır.
Al-Farabi'nin düşünceleri ve eserleri, Ortaçağ İslam dünyası ve Batı düşüncesine büyük bir katkıda bulunmuştur. Onun felsefesi, İbn Sina (Avicenna) ve İbn Rüşd (Averroes) gibi diğer İslam filozofları tarafından da etkilenmiş ve geliştirilmiştir. Bugün bile, felsefe tarihindeki önemi ve etkisi takdir edilmektedir.
Al-Farabi'nin çeşitli alanlarda çok sayıda eseri bulunmaktadır. İşte bazı önemli eserlerinden bazıları: