Septisizm (kuşkuculuk), felsefi bir akımdır ve genellikle bilgi ve inanç konularında şüphecilikle karakterizedir. Septikler, insanların bilgiye ulaşma yeteneklerini sorgularlar ve genellikle kesin bilgiye veya kesin inanca ulaşmanın mümkün olmadığını savunurlar. Kuşkuculuk, felsefede bilgi, gerçeklik ve doğruya dair iddiaları ciddi bir şekilde sorgulayan bir yaklaşımdır.
Septisizmin kökenleri eski Yunan felsefesine kadar uzanır, ancak Antik Yunan filozofu Pyrrho (M.Ö. 365–275) genellikle septisizmin kurucusu olarak kabul edilir. Pyrrho, kesin bilgiye ulaşmanın imkansız olduğunu ve her şeyin karşıtı olan argümanların bulunduğunu savunmuştur.
Ortaçağ'da, Hristiyan filozof ve düşünür Augustine (354–430), septisizme karşı argümanlar sunmuş ve şüpheciliği eleştirmiştir. Daha sonraki dönemlerde, Michel de Montaigne (1533–1592) ve David Hume (1711–1776) gibi filozoflar da septisizm konusunda önemli çalışmalar yapmış ve akımın gelişimine katkıda bulunmuşlardır.
Septisizm, felsefi düşünce tarihinde çeşitli dönemlerde ve kültürlerde temsil edilmiştir ve günümüzde de bazı felsefeciler tarafından ilgiyle incelenmektedir. Ancak unutulmamalıdır ki, septisizm sadece bilgi ve inançları sorgulamak için bir araç olarak kullanılsa da, insanlar günlük hayatlarında birçok bilgi ve inanca dayanmak zorundadır. Bu nedenle septisizm, pratiğe dönük bir yaşam felsefesi olarak benimsenmesi zor bir yaklaşımdır.
