Ölümün yeni bir başlangıç olarak kabul edildiği, eski çağlardan günümüze ölüye verilen değer ile geçmişten günümüze gelen lahitler, coğrafya ve kültüre göre çeşitlilik göstermektedir.
Lahit; özellikle Antik Çağ'da insanların ölülerini muhafaza ettikleri, genellikle yeryüzünde sergilenen ve çoğunlukla taştan oyulan, sandık şeklinde mezar. Günümüzde de hâlen özellikle bazı devlet büyüklerinin mezarlarında görülmektedir.
Genellikle mermer ya da bölgeye özgü taşlardan yapılan lahitler, bölgenin kültürüne göre şekillenmektedir.
Antik Mısır: Antik Mısır'da lahitler ölüyü sonraki hayatında bedeni sağlam kalması adına bedenin korunabilmesi için yapılırdı. Lahitler üzerinde genellikle ölünün kabartma heykeli bulunurdu.
Antik Yunan: Antik Yunan'da da Mısır kültürüne benzer olarak öölünün sonraki hayatında rahat edebilmesi için lahitler genellikle dönemin tapınaklarına benzer biçimlerde yapılırdı. Üzerlerinde tapınaklarda görülebilecek türlerden çeşitli süslemeler, alçak veya yüksek kabartma şeklinde oyularak yapılırdı.
Türkiye: Türkiye, tarihi boyunca çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapmış bir ülke olduğu için lahitle ilgili zengin bir kültürel mirasa sahiptir. Özellikle Osmanlı İmparatorluğu döneminde lahitle ilgili çeşitli örnekler görülmüştür. Osmanlı İmparatorluğu'nda sultanlar ve önemli devlet adamları, ölümlerinin ardından özel lahite gömülürdü. Bu lahitle ilgili en ünlü örneklerden biri, İstanbul'daki Süleymaniye Camii'nde bulunan Kanuni Sultan Süleyman ve Hürrem Sultan'ın mezarlarıdır.
