Ünsiyet kelimesi, kökeni Arapça olan "üns" kelimesinden türetilmiştir. İran edebiyatının divan edebiyatına etkisiyle Türkçe'ye geçmiş olan bu kelime, hem genel kullanımda hem de tasavufta farklı anlamlar taşır.
Ünsiyet kelimesi, Türk Dil Kurumu'na göre "ahbaplık etmek, yakınlık kurmak" anlamına gelir. Bu bağlamda, biriyle vakit geçirerek, ona alışarak ve yakın bir ilişki kurarak ünsiyet kurulmuş olur.
Tasavvufta ise ünsiyet, Allah ile kurulan özel bir dostluk ve yakınlık anlamına gelir. Tasavvufi bir terim olarak, dervişin vaktini Allah'ı zikrederek ve ibadet ederek geçirmesi anlamına gelir. Bu durum, dünya nimetlerinden uzaklaşmayı ve Allah'a yönelmeyi içerir. Müslümanlar arasında, şura suresinin 9. ayetinde belirtildiği gibi, gerçek dostun Allah olduğu kabul edilir.
Ünsiyet, Türkçe'de hem günlük dilde arkadaşlık kurma anlamında hem de tasavvufta Allah ile özel bir bağ kurma anlamında kullanılan zengin bir kelimeye işaret eder.
