MÖ 4000'lerde, Mısır'da zaman ölçümü için ilk saatlerin kullanıldığını biliyoruz. Fakat, en eski saatler olarak bilinen Güneş saatleri, ilk kez yaklaşık 6000 yıl önce Babil'de ortaya çıktı ve Antik Mısır'da daha işlevsel bir hale getirildi.
Mısırlılar, günlük olarak Güneş'in düzenli bir şekilde doğup batışını gözlemleyerek, güneş saatinin temelini oluşturdular.
Bu saat türü, dik bir nesnenin Güneş'e göre oluşturduğu gölge uzunluğuna bakarak zamanı hesaplama prensibine dayanıyordu.
Mısırlılar, Güneş saatlerini kullanarak yılın en uzun ve en kısa günlerini, yani yaz ve kış gündönümlerini belirlediler. Öğle vaktini net olarak tanımlayarak, 10 saatlik bir gün ışığı sistemini ve daha pek çok yeniliği hayata geçirdiler.
Güvenilirlikleri ve doğrulukları sayesinde, Avrupa'da mekanik saatler yaygınlaşana kadar güneş saatleri kullanılmaya devam etti.
Mekanik saatlerin zamanı daha kesin bir şekilde göstermesiyle, 1800'lerin ortalarından itibaren güneş saatleri kullanımdan düşmeye başladı.
Bu dönemden sonra, yönetimler ve ticaret sektörü mekanik saatlere yönelmeye başladı.
Mekanik saatlerin ilk örnekleri, güç kaynağı olarak su kullanarak işleyen sistemlerdi.
M.S. ilk bin yılında, Yunan ve Roma mühendisleri bu tür saatler üzerinde çalışmalar yürüttüler, ancak su gücüyle çalışan ilk mekanik saat, Çinli bilim adamı Su Song tarafından icat edildi.
Su Song'un bu yeniliği, Çin dışında yaygın bir kabul görmedi.
Bununla birlikte, Çin'de yapılan bu ilk mekanik saat, Avrupa ve İslam dünyasında modern saatlerin geliştirilmesine yüzyıllarca ilham kaynağı oldu.
