Dünyanın en masum varlıkları kuşkusuz çocuklar.
İstekleri, beklentileri hayalleri de kendileri kadar masum.
Kimi bir dondurmayı kimi bir şekerlemeyi ister. Kimi yeni bir kıyafeti, yeni bir ayakkabıyı hayal eder.
Gazzeli çocukların ise hayalleri bambaşka.
Küçük Meryem’in en büyük hayali savaşın bitmesi.
Çünkü savaş onunla yaşamak istediği hayat arasında koskoca, aşılmaz bir duvar örüyor.
Bir lokma ekmeğe muhtaç, bir parkta oynamaktan hatta okula gitmekten ve eğitim imkanlarından bile yoksunlar.
Bombalar ve dört bir yandan yağan mermi sesleri arasında yaşamlarını tüketiyorlar.
Çevrelerinde olan bitenin de aslında tamamen farkındalar.
Nitekim babasına giden Filistinli Meryem babasına sesleniyor ve sıkıldığını söylüyor.
Neden sıkıldığını soran babasına “savaş, savaş, savaş, savaş” diye yanıt veriyor.
“Ne istiyorsun?” sorusuna ise yanıtı çok berrak ve net.
Onun tek istediği savaşın bitmesi…
Savaşı kimin bitireceğini de küçücük yaşına rağmen çok iyi biliyor.
Babasına savaşı Yahudilerin bitireceğini söylüyor.
“Savaşın bitmesini ister misin?” diyen babasına “evet” derken babası da “İnşallah savaş bitecek” diyerek Meryem’e ümit veriyor.
Çünkü, onları ayakta tutan tek şey umut…
Babası Meryem’in savaş bittiğinde ne yapmak istediğini de merak ediyor. Meryem’in hayali silahlar susarsa yüzmeye gitmek.
Batılı akranları güvenlik, refah, ailelerinin ve ülkelerinin kanatları altında mutlu şekilde yaşarken kuşkusuz Meryem’in de yüzebilmek ve belki daha önemlisi yaşayabilmek en insani hakkı.
Peki dünyayı yöneten siyasi liderler Meryem’in sesini duyabilecek mi?
Duysa bile vicdanları ve kendileri soykırımı durdurmak, silahları susturmak için harekete geçebilecek mi?
