İsrail, 7 Ekim Hamas saldırısı sonrasında Gazze’yi yerle bir etti.
Ne kadın ne çocuk dedi.
Bir İsrailli bakan “Bütün Filistinlileri açlıktan öldüreceğiz ama izin vermiyorlar” diye sitem etti.
Milyonlarca insan evlerinden, yurtlarından oldu. Artık dönebilecekleri bir evleri yok.
İsrailli faşist Yahudi yerleşimciler, İsrail Ordusu gölgesinde katliamlar yaptı, Filistinlilerin alın teri evine, tarlasına el koydu.
Çocuklar, açlıktan yaşamını yitirdi. 40 binden fazla Filistinli can verdi.
Gazze’yi işgal etti, yetmedi Lübnan’a tonlarca bomba atıp kara harekatıyla işgale girişti.
Savaş suçlarının ne varsa hepsini işledi. Hitler’den sonra dünyayı yeniden soykırım gerçeği ile yüzleştirdi.
Tahran’a kadar gidip İran devleti güvencesindeki Hamas lideri Heniyye’yi öldürdü.
ABD ile Ortadoğu’da sınırları değiştirmek için ne kadar kan ve ölüm gerekiyorsa hepsini gerçekleştireceğini dünyaya eylemleriyle ilan etti.
İran, buna misilleme olarak 200 balistik füze fırlattı.
Ömrünü dünyayı izlemekle geçiren tecrübeli gazeteci Ahmet Yeşiltepe ise, Demir Kubbe İran füzelerini imha ederken ekranlara çıkıp “Şimdi bu görüntüler karşılığında işte İsrail bunu yaptı, bunu da hak etti demek doğru değil” dedi, diyebildi.
İsrail’in Uluslararası Ceza Mahkemesi’nde soykırım suçlamasıyla sanık sandalyesinde hesap verdiği unutmuşa benzeyen Yeşiltepe, ‘askeri hedefleri bile hedeflese ya arada kaçan İsrail’i vuran füze olursa ne olacak?’ diye endişeliydi.
Bir İsraillinin kılına zarar gelecek diye endişelenip üzülen Ahmet Yeşiltepe’nin o endişeli halleri sosyal medyada gündem oldu.
Duyanlar kulaklarına görenler gözlerine inanamadı.
Sanki katledilen, ülkesi işgal edilen, açlıktan ölüme mahkum edilen, hapishanelerde çırılçıplak soyulup cinsel saldırıya uğrayan İsraillilerdi.
Bu endişenin sivillerin zarar görme ihtimali ile izahı ise kimseyi, tatmin etmedi.
