Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu o kadar tehlikeli bir seçim stratejisi izliyor ki sadece milleti memleketi değil partisini de gözü görmüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan'a karşı hasisliği öyle noktaya vardı ki ilgilileri için Kılıçdaroğlu çoktan "kullanışlı" bir figür artık.
Karşısında defalarca seçim kaybettiği, iddialarına mahkemelerde delil getiremeyince milyonlarca lira tazminat ödediği, girdiği polemiklerden her defasında saçı başı dağılmış çıktığı için siyasi rekabeti şahsi kine dönmüş durumda.
Hem bunca yenilginin tortusu, hem parti içinden dışından birden fazla rakibin hızla yükselişi, hem de tutunacak dalın kalmayışı onu bir şekilde yolun sonuna getirdi. Darbe yapacak ordu, parti kapatacak yargı, meydan basacak işçi-gezici, sokakları ateşe verip bombalar patlatacak, kumpas kurup operasyon çekecek takkeli/mekaplı "dostlar" yok artık.
Sıkıştıkça söylemini sertleştiriyor. Gerilimi bilerek yükseltiyor.
Bu iradenin ve siyasi aklın ona ait olup olmadığını şimdilik tartışmayacağım. 2010 sonrasında Türkiye'ye uzanan kanlı elle, Baykal sonrasında CHP'yi çekip çeviren elin aynı olduğunu, siyaseti takip eden herkes görüyordur.
Geçen hafta Mersin gezisinde Erdoğan'ın iktidardan gitmemek için her yolu deneyeceğini iddia eden Kılıçdaroğlu lafını "kaygılarım var siyasi cinayetler işletebilir" diye bağlamıştı.
Devamı için tıklayınız
