Merhaba,
Dün akşam internette araştırma için gezinirken Sokrates'in 'Düşünmek, ruhun kendi kendine konuşmasıdır' sözü karşıma çıktı. Bir duraksadım, sonra ne kadar anlamlı bir cümle dedim kendi kendime.
Yani burada düşünme eylemi içsel bir diyalog gibi sunuluyor.
Düşünmek, aslında iç dünyamızla kurduğumuz bir iletişim biçimi.
Dış dünyadan soyutlanıp, kendi zihnimizdeki seslere kulak verdiğimizde, ruhumuzun derinliklerinde bir yolculuğa çıkmış oluruz. Bu süreçte, ruhumuzun çeşitli yönleriyle karşılaşırız. Kendi kendimize konuşurken, aslında kendimizi sorgularız, fikirlerimizi tartarız ve bilinçli ya da bilinçsizce birçok soruya cevap ararız. Bu, adeta kendi içimize dönük bir yolculuk değil de ne? İçsel konuşmalarımız sırasında, geçmiş deneyimlerimizi gözden geçirir, gelecekle ilgili planlar yaparız. Bu sayede, hayatımızı şekillendiren kararlar da alırız.
Sokrates'in bu sözü, düşünmenin ne kadar değerli ve önemli olduğunu da hatırlatıyor aslında. Günlük hayatın koşuşturmacasında, çoğu zaman düşünmeye yeterince vakit ayırmıyoruz. Ancak düşünmek, bizim için bir gereklilik. Kendimizi, çevremizi ve hayatı daha iyi anlamak için düşünmeliyiz. İçsel diyaloglar sayesinde, sadece kendimizi değil, başkalarını da daha iyi anlayabileceğimizi düşünüyorum.
Düşünmek, ruhun kendi kendine konuşmasıdır çünkü bu eylem sırasında dış dünyadan gelen tüm sesleri sustururuz. Kendi iç sesimize kulak verdiğimizde, gerçek benliğimizle bağlantı kurarız. Bu bağlantı, kendimizi keşfetmemize ve geliştirmemize olanak tanır. İçsel konuşmalarımız, zaman zaman karmaşık ve çelişkili olabilir. Ancak bu çelişkiler, bizi daha derin düşünmeye ve daha doğru sonuçlara ulaşmaya iter.
Sokrates'in sözünden yola çıkarak, düşünmenin aynı zamanda ruhumuzun temizlenmesi ve arınması süreci olduğunu da söyleyebilir miyiz, bence evet.
İçsel diyaloglarımız sırasında, zihnimizdeki karışıklıkları ve düğümleri çözebiliriz. Bu, adeta ruhumuzu yeniden yapılandırma sürecinden farksız. Düşünmek, içsel huzur ve dengeyi bulmamıza yardımcı olacak.
Ayrıca, düşünmek sadece bireysel değil, toplumsal da bir eylem.
Sokrates'in yöntemini düşündüğümüzde, o da insanlarla diyalog kurarak, onların düşünmelerini teşvik ediyordu. İnsanların kendi içsel seslerini dinlemelerini sağlıyor, onları sorgulamaya ve derinlemesine düşünmeye yönlendiriyordu. Bu, toplumsal gelişim için de önemli bir adım. Düşünen bireyler, daha bilinçli ve duyarlı olur, böylece toplumu da olumlu yönde etkiler, öyle değil mi?