Y harfi ile başlayan atasözleri

Atasözleri, bir milletin tarih boyunca birikmiş deneyimlerini, yaşanmışlıklarını ve kültürel değerlerini yansıtan, zamanın sınavından geçmiş kısa ve özlü ifadelerdir. Her biri, toplumun derinliklerinde yatan bir hikayeye, bir ders çıkarılmış bir olaya ya da geçmişten günümüze aktarılan bir bilgeliğe işaret eder. Türk kültürü, zengin ve çeşitli atasözleriyle dolup taşar. Bu atasözleri, yüzyıllar boyunca nesilden nesile aktarılarak günümüze ulaşmış, dilimizin ve kültürümüzün ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Bu haberimizde, bu eşsiz kültürel mirasın içerisinde yer alan "Y" harfiyle başlayan atasözlerini ele alıyoruz. Bu atasözleri, hayatın farklı yönlerine dair bilgelikler içeriyor ve günümüzde bile geçerliliğini koruyor.

İşte "Y" harfiyle başlayan atasözleri...

• Ya evlat bir, ya ocak kör.
• Ya işten artar, ya dişten.
• Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.
• Yabancı koyun kenara yatar.
• Yağmur rahmet, kar berekettir.
  
• Yakın dost hayırsız hısımdan yeğdir.
• Yalancı kim? İşittiğini söyleyen.
• Yalancının evi yanmış, kimse inanmamış.
• Yalancının mumu yatsıya kadar yanar^.
• Yalancıyı kaçtığı yere kadar kovalamalı.
• Yalanın kemiği yok ki boğazına bata.
• Yalnız kalanı kurt yer^.
• Yalnız taş, duvar olmaz.
• Yalnız öküz, çifte koşulmaz.
• Yalnızlık, Allah'a mahsustur.
• Yalnızlık Hakk'a mahsustur.
• Yaman komşu, yaman avrat, yaman at; birinden göç, birin boşa, birin sat.
• Yanlış da bir nakış.
• Yanlış hesap Bağdat'tan döner.
• Yanmış harmanın öşrü alınmaz.
• Yanık yerin otu tez biter.
• Yaprağa yapış, atlas olsun; toprağa yapış, altın olsun.
• Yapı taşı, yapıdan kalmaz.
• Yar, yıkıldığı gün tozar.
• Yara, sıcakken sarılır.
• Yarım elma, gönül alma.
• Yarım hekim candan eder, yarım hoca dinden eder.
• Yarına kalan davadan korkma.
• Yatan öküze yem yok.
• Yatan ölmez, eceli yeten ölür.
• Yatsının faziletini güveyden sormalı.
• Yavaş atın çiftesi pek olur.
• Yavaş tükürüğün sakala zararı var.
• Yavuz at yemini artırır^.
• Yavuz hırsız ev sahibini bastırır.
• Yaz yalan, kış gerçek.
• Yaz yaz gerek, kış kış.
• Yaza çıkardık danayı, beğenmez oldu anayı.
• Yazın araması, kışın taraması olmasa herkes besler mandayı.
• Yazın gölge hoş, kışın çuval boş.
• Yazın gölge kovan, kışın karın ovar.
• Yazın harmana sıçan öküzün kışın yemlikte ağzına gelir.
• Yazın yanmayan kışın ısınmaz.
• Yağ ile yavşan, sirke ile tavşan.
• Yağ yiyen köpek tüyünden belli olur.
• Yağmur olsa kimsenin tarlasına yağmaz.
• Yağmur yağsa kış değil mi? Kişi halini bilse hoş değil mi?.
• Yağmur yağsa kış olur.
• Yağmur yağsın da varsın kerpiççi ağlasın.
• Yağmurda düşmanın koyunu, dostun atı satılsın.
• Yağına kıymayan çöreğini yoz yer.
• Yaş kesen, baş keser.
• Yaş yetmiş, iş bitmiş.
• Yaşa yaşa, gör temaşa.
• Yaşı at pazarında sorarlar.
• Yel gelen deliği kapamalı.
• Yel kayadan ne koparır.
• Yemeyenin malını yerler.
• Yemeğin iyisi hazırıdır.
• Yenenle yanana ne dayanır!
• Yengece niçin yan yan gidersin? demişler; serde kabadayılık var.
• Yenice eleğim, seni nerelere asayım?
• Yenliceği yel atmış, götüne diken batmış.
• Yerdeki yüze basılmaz.
• Yerdiğin oğlan yer tutar.
• Yerin kulağı var.

• Yılana yumuşak diye el sunma.
• Yılanın başı küçükken ezilir.
• Yılanın sevmediği ot, deliğinin ağzında biter.
• Yılın eksiğini nisan getirir, nisanın eksiğini yıl getirmez.
• Yırtıcı kuşun ömrü az olur.
• Ya aklın erince gücün yetecek, ya aklın ermeyecek dağda gezeceksin!
• Yağ yiyen köpek tüyünden belli olur.
• Yağmurlu gün tavuk su içmez.
• Yalancı kim? İşittiğini söyleyen.
• Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.
• Yalın varsa karnına, çulun varsa sırtına.
• Yanan harmanın yerinde ne kalır?..
• Yanık yerin otu tez biter.
• Yanlış hesap Bağdat'tan döner.
• Yardımcının yardımcısı olur.
• Yarım hekim candan, yarım hoca dinden eder.
• Yaş kesen baş keser.
• Yavşak büyür bit olur, enik büyür it olur.
• Yavuz hırsız ev sahibini bastırır.
• Yazın başı pişenin, kışın aşı pişer.
• Yazın yediğin hurmalar kışın götünü tırmalar.
• Yazın eli yaş olanın, kışın ağzı yaş olur.
• Yazın gölge hoş, kışın çuval boş
• Yazın gölge kovanın, kışın unu kara olur
• Yazın pisliği, kışa katık olur
• Yel esmeyince çöp kımıldamaz!
• Yemeye hazır dayanmaz.
• Yenice elek duvarda gerek.
• Yenilen pehlivan, güreşe doymaz.
• Yiğidi öldür; hakkını yeme.
• Yol sormakla bulunur.
• Yol üstüne bostan ekme el için, kocalıkta (ihtiyarlıkta) avrat alma el için.
• Yol yürümeyle, borç ödemeyle biter.
• Yola giden yorulmaz.
• Yolun otu kelin götü tatlı olur.
• Yolundan giden yorulmaz.
• Yolu yordamıyla, ormanı baltayla (geçersin-bitirirsin).
• Yöğrük at yemini artırır.
• Yuvarlanan taş, yosun tutmaz.
• Yük altında ancak eşek (HAMAL)kalır.